“Για τους εκπαιδευτικούς, η πανδημία του COVID-19 έχει γίνει μια μεγάλη πρόκληση, για την οποία δεν υπάρχει ένα προκαθορισμένο εγχειρίδιο που να μπορεί να καθοδηγήσει τις κατάλληλες αντιδράσεις. Η κρίση αυτή κατέδειξε, μεταξύ άλλων, την πολυπλοκότητα της διατήρησης της προσοχής των νεαρών μαθητών του δημοτικού σχολείου στις διαδικτυακές εξηγήσεις των εκπαιδευτικών, η οποία αποτελεί ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετώπισαν οι εκπαιδευτικοί στις αυτοσχέδιες διαδικτυακές τάξεις τους, καθώς η διατήρηση της προσοχής και των κινήτρων μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολη όταν χρησιμοποιούνται νέες μεθοδολογίες για μικτή, και εξ αποστάσεως μάθηση, όπως υπαγορεύει το ξέσπασμα του COVID19.

Επιπλέον, όταν πρόκειται για τη διδασκαλία της δεύτερης γλώσσας, τα εμπόδια μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερα, καθώς η κατάκτηση της γλώσσας σε όλα τα περιβάλλοντά της, και ιδιαίτερα στην κατάκτηση της δεύτερης γλώσσας, είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που μπορεί να γίνει αποτελεσματική μόνο αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες μέθοδοι για την πλήρη εμπέδωση των μαθητών στο φυσικό γλωσσικό περιβάλλον. Η μαθησιακή διαδικασία που συνήθως συναντάμε στην τάξη, είτε αυτή βασίζεται σε παραδοσιακές μεθόδους που βασίζονται στη μετάφραση είτε σε πιο διαδραστικούς καθημερινούς διαλόγους και υλικό, εξακολουθεί να μην μπορεί να συγκριθεί με την πραγματική εμπειρία που μπορούν να έχουν οι μαθητές σήμερα με τη χρήση της τεχνολογίας.

Η Επαυξημένη Πραγματικότητα (AR) μπορεί να οριστεί ως “μια άμεση ή έμμεση προβολή σε πραγματικό χρόνο ενός φυσικού περιβάλλοντος του πραγματικού κόσμου που έχει ενισχυθεί με την προσθήκη εικονικών πληροφοριών που δημιουργούνται από υπολογιστή” [Carmigniani & Furht, 2011.]. Πολλές μελέτες έχουν αποκαλύψει τις δυνατότητές της στην εκμάθηση γλωσσών, καθώς και στην αύξηση των κινήτρων μεταξύ των φοιτητών που μαθαίνουν αγγλικά (Li and Chen, 2014- Lu, Lou, Papa & Chung, 2011). Μέσω της ικανότητάς της να χρησιμοποιεί πρόσθετα ψηφιακά στοιχεία για την εξερεύνηση και την επέκταση σκηνών και τόπων από τον πραγματικό κόσμο, υπάρχει μια προφανής σύνδεση μεταξύ της AR και των σημερινών θεωριών για την απόκτηση δεύτερης γλώσσας, οι οποίες δίνουν έμφαση στην εντοπισμένη, πλαισιωμένη μάθηση και στις ουσιαστικές συνδέσεις με τον πραγματικό κόσμο.

Επίσης, η χρήση AR μέσω κινητών τεχνολογιών διευκολύνει την κοινωνική διαδραστικότητα, επιτρέποντας την αλληλεπίδραση και τη συνεργατική μάθηση, τα οφέλη της οποίας για την εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας έχουν αναγνωριστεί εδώ και καιρό (Chapelle, 2001). Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι αρκετές μελέτες που έχουν δημοσιευτεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν δείξει ότι η ΑΡ ενισχύει τη μάθηση και τις αλληλεπιδράσεις στην τάξη, βοηθά τους μαθητές να διατηρήσουν θετική στάση απέναντι στη μάθηση, ενισχύει τη συνεργασία και παρακινεί τους μαθητές να τα καταφέρουν καλύτερα, μέχρι στιγμής η χρήση της στις γλωσσικές τάξεις είναι περιορισμένη.
Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπως παρατηρούμε με βάση την ανάλυση αναγκών που εφαρμόσαμε, η πλειονότητα των μαθητών υποχρεούται να μάθει αγγλικά στη συντριπτική πλειονότητα των κρατών μελών της ΕΕ. Η εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας είναι υποχρεωτική τόσο στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος σε αρκετά κράτη μέλη όσο και ως προϋπόθεση για την εύρεση εργασίας, και έτσι σε ορισμένα από αυτά το 100 % σχεδόν των μαθητών μαθαίνει αυτή τη γλώσσα ήδη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/pdfscache/1151.pdf). Με ομάδα-στόχο τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και με τους κύριους πληροφοριοδότες μας να επισημαίνουν την ύπαρξη αυτής της ανάγκης στην ανάλυση αναγκών μας, προτείνουμε τη χρήση εργαλείων που βοηθούν στην εμπλοκή των μαθητών, και τα οποία έχει επίσης αποδειχθεί ότι βελτιώνουν τη μάθηση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν παντού μέσω κινητών συσκευών σε μη τυπικά περιβάλλοντα μάθησης, εκτός σχολείου. Έτσι, με αυτό το έργο στοχεύουμε να εκπαιδεύσουμε τους εκπαιδευτικούς των σχολείων να χρησιμοποιούν AR κατά τη διδασκαλία της αγγλικής ως ξένης γλώσσας σε νεαρούς μαθητές, οι οποίοι είναι και οι τελικοί δικαιούχοι του σχεδίου”.